Βρέθηκα μετά από χρόνια στο κέντρο της Ομόνοιας. Στη στοά που κάποτε ήταν γεμάτη κοσμηματοπωλεία και άλλα μαγαζιά, εκεί που παλιά ήταν τα “κασετάδικα” (πουλούσαν στις μέρες μου πειρατικές βιντεοκασέτες και άλλα τέτοια) και που πλέον την έχει καταλάβει σχεδόν ολόκληρη ένας τύπος που πουλάει dvd και blu-ray. Σε τιμές σκοτώματος. Φυσικά είναι μεταχειρισμένα, τα περισσότερα από βιντεοκλάμπ που έκλεισαν λόγω κρίσης. Αλλά γενικά μοιάζουν να είναι σε καλή κατάσταση, τουλάχιστον όσα αγόρασα εγώ δούλευαν άψογα. Και ακόμα και κάποιο σκάρτο να σου κάτσει, τα έχουν τόσο φτηνά (ένα ευρώ το dvd με την αυθεντική θήκη και νόμιμα, με απόδειξη!) που δεν σε νοιάζει. Εκεί βρίσκεις επίσης ολόκληρες σειρές που πάντοτε ήθελες να αγοράσεις (αλλά ποτέ δεν το έκανες γιατί δεν σου περίσσευαν τα λεφτά), τσόντες. Και… τι άλλο; Πολλές τσόντες. Α, και αμέτρητες τσόντες. Και το σημαντικότερο: πολλές, πολλές ταινίες. Αν και θα πρέπει να αφιερώσεις αρκετές ώρες σκαλίζοντας τα ατέλειωτα ξέχειλα ράφια, καθώς η ποσότητα των dvd είναι πραγματικά εντυπωσιακή.
Στο δια ταύτα. Βρήκα την ευκαιρία να πετύχω μια ταινία που την είχα δει πιτσιρικάς και θα ήθελα πολύ να την ξαναδώ. Η σειρά Creepshow ήταν μια απόπειρα να συνεχίσουν στο βίντεο την επιτυχία cult σειρών όπως Twilight Zone και Tales From the Crypt. Βγήκαν νομίζω 3 Creepshow, με τις υπογραφές των Stephen King και George Romero στην παραγωγή. Πρόκειται για συλλογές 3 αυτοτελών μίνι ιστοριών τρόμου.
Η συγκεκριμένη (δεν θυμάμαι τις υπόλοιπες) είναι απολαυστική. Οι ιστορίες βασίζονται σε πρωτότυπα διηγήματα του Stephen King και μάλιστα ο ίδιος ο Βασιλιάς κάνει μια cameo εμφάνιση. Στην πρώτη ιστορία, το είδωλο ενός ινδιάνου αρχηγού θα εκδικηθεί για τη σφαγή της οικογένειας που το φρόντιζε τόσα χρόνια. Στη δεύτερη, μια παρέα από κολλεγιόπαιδα πάνε εκδρομή σε μια λίμνη που έχει μια περίφημη εξέδρα καταδύσεων. Ένα υδρόβιο πλάσμα όμως έχει άλλα σχέδια. Στην τρίτη και μάλλον καλύτερη, μια άπιστη σύζυγος προσπαθεί επιστρέφει το βράδυ σπίτι της, μετά από συνάντηση με τον εραστή της. Πάνω στη νευρικότητά της πατάει με το αυτοκίνητο έναν τυπάκο που κάνει οτοστόπ. Και ανακαλύπτει ότι αυτός δεν έχει πρόθεση να αφήσει τη “βόλτα” να πάει χαμένη.
Ναι, οι μικρές αυτές ταινίες χαρακτηρίζονται από όλα τα χούγια των φτηνών ταινιών τρόμου της μακρινής εκείνης εποχής. Ξεχειλωμένα χρώματα. Φουλ του κλισέ. Παρέλαση στερεοτύπων. Ερμηνείες που παραπέμπουν στη φαιδρότητα. Όμως, για αυτά ακριβώς θα λατρέψει τις ιστοριούλες αυτές ένα παιδί της γενιάς μου. Δεν μπορώ να προτείνω το Creepshow σε όλους, ιδιαίτερα σε πολύ νεότερους από μένα. Όμως, όσοι έχουν ζήσει το συναίσθημα και την εμπειρία της γκουφοταινίας που σκούζει στο VCR, θα βρει εδώ ένα απολαυστικό ταξίδι πίσω στον χρόνο.
